- Home
- Club
- Fanzone
- Ronde van Haspengouw (Men)
- Gambia Project
- NATIONS TOUR 2021
- NATIONS TOUR 2022
- Afrika's Fietsdromen
- Africa's Cycling Dreams
- Rêves de vélo en Afrique
- PaxX Global Cycling 2023 (English)
- Webshop
- Gambia 2023 (English)
- Cycling camp Les Deux Alpes 2023
- Fietskampen 2025
- Cycling Camps 2025
- Événements cyclistes 2025
- U bevindt zich hier:
- Home
- Fanzone
- Krantenartikels
- 2011
krantenartikel 2011
Koersen voor PaxX
Deze ‘move’ te kunnen melden is toch wel onverwacht. Want tenzij echt hogerop, heb ik geen moment voor een andere ploeg dan die van Henk Koopmans willen rijden.
Want om eerlijk te zijn denk ik niet dat een renner als ik het ergens beter zou kunnen treffen. Maar nu toch een switch, en wel naar het Belgische PaxX Global Cycling team.
Om maar met de naam te beginnen, een woordspeling op de Vrede(latijn: pax) van Christus(Griekse symbool X)…! Hoewel ik als volgeling van Christus natuurlijk al jaren voor de Vrede van Christus fiets, ongeacht bij welke ploeg.
Maar deze ploeg belichaamt dit echter wel ijzersterk door de namen van de liefdadigheidsinstellingen Tear Fund en Serve the City op hun shirt te dragen en aan hun projecten mee te werken. En laat ik in nu net bij Serve the City Leuven betrokken zijn! Ik mag zelfs spreken op hun eerstvolgende activiteit.
Het is alsof alles in elkaar valt. In het Nederlandse peloton heb ik door hard te fietsen en in navolging van Jezus te leven de boodschap van Gods liefde proberen te tonen. Als ik nu, in misschien wel mijn laatste jaar als student/coureur, ditzelfde in het België mag doen, dan is de cirkel rond, de missie geslaagd.
Dit klinkt misschien ook wat gezapig, alsof mijn wielercarrière er al op zit. Maar meer tijd en motivatie moeten mijn fietsprestaties volgend jaar nog wel degelijk een stapje hoger brengen!
Ik wou dit doen bij Koopmans; podium in de klassiekers, meekunnen in Olympia’s Tour en met meer zeges in de criteriums. Maar ook dan vrees ik nog steeds te worden afgetroefd door de gerijpte profs en de jongens die in hun opleidingstraject niets anders doen dan jaar in, jaar uit, fietsen, fietsen, fietsen.
En ik ben er wel achter gekomen dat zoiets niet voor mij is weggelegd. Zo is mijn aandacht met bijvoorbeeld een geweldige maar veeleisende studie en het preken verdeeld. Ook heb ik geen zin om in Spanje te trainen, of weekend na weekend voor de koers op pad te zijn.
Nu verlaat ik het reguliere opleidingstraject met een hoogdravend wedstrijdprogramma, gratis fietsen, materiaal en noem maar op, om als een echte amateur in de Belgische omloopjes te vlammen. Ook denk ik het hele Nederlandse criteriumcircuit weer af te schuimen.
En stiekem ben ik eigenwijs genoeg om te denken dat als er meer gewonnen wordt en er ereplaatsen komen in de open profwedstrijden in september, het lijntje van het fietsen gewoon verder omhoog kan blijven lopen.