Interview Jolien Verschueren

Het veldritseizoen staat voor de deur. PaxX Global Cycling had de eer om veldrijdster Jolien Verschueren te mogen interviewen. Jolien is één van de beste Belgische veldrijdsters van het moment. Op de UCI-ranking staat ze momenteel op een 17e plaats en is daarmee derde Belgische dame. Ze komt uit voor de ploeg Telenet Fidea. Ze fietst ontzettend graag, maar er is nog iets wat voor haar veel belangrijker is in het leven en dat is haar geloof in Jezus Christus.

 

 

Hoi Jolien. Voor de mensen die jou nog niet kennen, stel je kort even voor.

Ik ben dus Jolien Verschueren. Ik ben woonachtig in Kruishoutem (Oost-Vlaanderen) samen met mijn gezinsleden (mijn ouders: Francky en Livine, broer Jonathan en zus Jolisa).

Momenteel ben ik 25 jaar en ik doe dus aan veldrijden. Dit is gestart als een hobby en dit is het trouwens nu nog altijd maar ondertussen strijd ik wel mee op het hoogste niveau bij de dames elite. Naast het veldrijden heb ik natuurlijk ook nog een job die ik met heel veel liefde doe namelijk ik ben leerkracht kleutersport. Ik geef sportlessen aan 2,5- 6 jarige kleuters en ik doe dit heel graag. Ik vind het super om hen sportief te begeleiden en hen heel wat sportplezier te bezorgen. Daarnaast kan je mij ook regelmatig in het zwembad vinden, want ik geef ook watergewenningslessen aan 2e en 3e kleuter en samen met mijn collega uit het lager leren we de kinderen uit het eerste leerjaar ook zwemmen. Kortom, ik beleef doorheen de week ook heel wat sportplezier. Op woensdag en donderdag sta ik samen met mijn duo-partner juf Liesbeth in de derde kleuterklas. Ik heb dus een hele leuke en gevarieerde job in school met de Bijbel De Ark te Marke-Kortrijk.

 

Hoe ben je aan veldrijden begonnen?

Ik was altijd vrij sportief want ik kan namelijk heel moeilijk stilzitten. Ik ben gestart met voetballen, maar regelmatig ging ik ook mee gaan supporteren voor mijn papa. Hij deed al aan veldrijden en wielrennen en reed ook regelmatig wedstrijden bij de nevenbond LRC. Daar hebben ze op bepaald moment een kinderreeks tot 15 jaar in het leven geroepen. Het begon zowel bij mijn broer als mezelf te kriebelen en wij kregen elk een MTB om deel te nemen.

 

Had je als kind iemand waar je naar opkeek in het wielrennen?

Je hebt altijd wel renners die meer op jouw sympathie kunnen rekenen, maar ik probeer in iedereen het positieve te zien. Ik apprecieer het doorzettingsvermogen van Lars van der Haar, de vurigheid van Tom Meeuwsen, de techniek en vakbekwaamheid van Nys, en ga zo maar verder. 

Toch kijk en keek ik nog het meest op naar mijn papa. Ik ben dankzij hem in de veldritwereld terechtgekomen en leer nog altijd veel bij van hem. Terwijl mama meestal de verzorgende taken op haar neemt is papa mijn mecanicien, trainer, raadgever,… Ik hoef zelden alleen te gaan trainen en we verkennen ook meestal samen de omloop. Super hé! Daarom kijk ik wel naar hem op.

 

Wat vind je het allerleukste aan het veldrijden?

Ik vind het allerleukste sport omdat het enerzijds wel een heel uitdagende sport is. Het is altijd anders. Ook al rij je voor de zoveelste keer op een bepaalde omloop, de weersomstandigheden kunnen dat helemaal veranderen. Het is ook een sport waar ik mij dus heel goed kan mee uitleven! Ik vind het ook veel leuker dan wielrennen op de weg, omdat op de weg je gewoon vaak kan mee profiteren in het peloton en dan toeslaan in de spurt. Terwijl in het veldrijden is het meer ieder voor zich en komen de sterkste meestal naar voor.

 

Heb je een bepaalde favoriete ondergrond (zand, modder, hard bevroren, etc,.....) en favoriete wedstrijd?

De omlopen die ik het liefst betwist zijn de zware omlopen met lastige omstandigheden: heel wat modder om te stoempen zoals in Hoogstraten of omlopen met hellingen zoals Koppenberg, Gavere en Ronse. Dit zijn tevens ook mijn favoriete wedstrijden maar de Koppenberg is toch de meest ultieme…

 

Wat zijn je sterke en zwakke punten in het veld?

Mijn zwakke punten probeer ik om aan te werken maar dit is natuurlijk niet zo eenvoudig. Ik moet nog werk maken van mijn techniek en ook zandomlopen zijn niet echt mijn ding. Ook de start is vaak een probleem. Ik hou er namelijk niet van om te drummen en laat mij vaak wegdringen in de start, waardoor ik vaak al wat plaatsen verlies.

Mijn sterkte punt is dan misschien wel mijn doorzettingsvermogen. Ik probeer om nooit af te geven en er altijd voor te gaan.

 

Je komt nu uit voor de wielerploeg Telenet Fidea waar o.a. Tom Meeusen voor fietst. Hoe valt het mee om in een professionele ploeg te mogen rijden?

Dit is natuurlijk heel leuk om te mogen rijden voor zo’n team. Ik ben heel blij dat deze ploeg mij deze kans wilde geven en heb deze dan ook met beide handen gegrepen. Heel fijn dat ik door hen heel wat materiele ondersteuning krijg, maar dat levert natuurlijk wel wat extra druk mee. Ik heb de indruk dat mensen nu meer van mij verwachten omdat ik voor dit team rijd.

 

2 jaar geleden heb je de sprong gewaagd om het veldrijden op het allerhoogste niveau te gaan doen. Had je 5 jaar geleden ooit verwacht dat je zover zou staan waar je nu staat?

Ik had dit helemaal niet verwacht. Ik herinner mij nog heel goed mijn eerste wedstrijd die ik bij de dames elite deelnam te Ruddervoorde. Daarvoor reed ik dus wel al heel wat wedstijden in het nevencircuit. Ik had voor mezelf gesteld dat mijn eerste doelstelling was om niet gedubbeld te worden en mijn wedstrijd uit te rijden. Dat zou al een overwinning op zichzelf zijn, maar dit lukte dus meteen al en ik behaalde nog en vrij goed plaats en kon al heel wat rensters achter mij houden. En geleidelijk aan maakte ik meer en meer vooruitgang en kon dat seizoen zelfs afsluiten met een aantal top 10 noteringen. Ik bleef dit seizoen die wedstrijden ook combineren met de wedstrijden in het nevencircuit.

Het seizoen daarna heb ik de keuze gemaakt dankzij de steun van thuis uit, om er volledig voor te gaan en liet ik die wedstrijden bij de nevenbonden vallen. Ik mocht dit seizoen zelfs een aantal wereldbekerwedstrijden betwisten en dit was opnieuw een nieuwe en leerrijke ervaring Op einde van het seizoen verbaasde ik mezelf door twee podiumplaatsen op het einde van dat seizoen te behalen.(Middelkerke en Hoogstraten).

Ik werkte de zomer goed en nam deel aan een beperkt wegprogramma bij nevenbonden en aantal wegwedstrijden bij de dames elite. Ook om techniek te verbeteren nam ik deel aan een aantal mtb-wedstrijden en bij mijn laatste wedstrijd liep het dan eventjes mis. Ik maakte een val en brak dus vlak voor het nieuwe seizoen mijn rib en moest geopereerd worden wegens een driedubbele sleutelbeenbreuk. Ik startte het nieuwe seizoen met heel wat vraagtekens en was dus nog meer verbaasd dat het lukte om tijdens het seizoen 14-15 zowaar 12 podiumplaatsen en 3 overwinningen bij de dames elite (combinatie A- B veldritten). Dus kortom ik denk dat ik een verbazing was voor heel wat mensen maar zeker ook voor mezelf. Ik hoopt dus mijn talent verder te kunnen gebruiken.

 

Wat vind je voor jezelf je beste wedstrijd tot nu toe?

Ik kijk het meest terug naar de wedstrijd op de Koppenberg waar ik een tweede plaats haalde. Dit is een wedstrijd in de streek en ik werd echt heel hard vooruit geschreeuwd. Er kwamen heel wat mensen supporteren voor mij…. En sommige hadden zelfs hoge verwachtingen geuit want daarvoor reed ik een podiumplaats in Ronse. Ik kreeg in de aanlopende week en de dag zelf regelmatig te horen: “Jolien, we komen speciaal voor jou kijken. Ge gaat toch wel weer op podium staan hé!” Het was dan ook super dat het lukte.

Tevens heb ik nu ook een supportersclub en heel wat van die mensen zitten ook in de organisatie van de Koppenbergcross. Vandaar dat die cross toch wel een meerwaarde heeft voor mij en als je daar een goed resultaat kan neerzetten is dan natuurlijk nog leuker

 

Dit jaar mocht je voor de eerste keer proeven van het wereldkampioenschap in Tabor (Tsjechië). Vond je het een geslaagd debuut?

Ik was heel blij dat ik geselecteerd werd voor dit WK en dat de school waar ik les geef mij ook de kans gaf om mee te gaan. Mijn directie in samenspraak met bestuur zocht meteen een oplossing en ook mijn collega’s waren meteen bereid om uren over te nemen.

Maar de weersomstandigheden en de invloed op het parcours waren daar iets minder mijn ding. De dag ervoor dooide het en lag de omloop mij heel erg goed, maar de dag zelf vroor het dan weer en lag alles in sporen. Ik maakte die dag dan ook een harde uitschuiver waardoor ik in de nadars belandde. Ik verloor heel wat plaatsen en had mij toch wel wat bezeerd, maar ook het vertrouwen was natuurlijk ook wat weg waardoor ik niet meer voluit kon gaan. Daarom had ik het gevoel dat ik mijn kansen niet volledig kon benutten. Ik vond het jammer voor mijn omgeving dat ik mijn selectie dus niet kon staven met een mooi resultaat.

                                                                                  Jolien tijdens haar eerste WK in Tabor 2015

 

Volgend jaar vind het WK plaats in eigen land (Heusden-Zolder). Droom je van die titel?

Inderdaad, dit jaar is het toch wel speciaal dat het WK in eigen land plaats vindt, maar de omloop is niet echt mijn ding. Toch zal ik als ik geselecteerd ben mijn uiterste best doen.

Ik denk wel dat iedereen die deelneemt, wel eens droomt … Ik blijf mijn uiterste best doen en ben dankbaar voor alles wat ik al bereikt heb en eventueel nog zal bereiken. Ik probeer om echt te genieten van mijn sport en van die momenten en kansen die ik dankzij mijn sport krijg.

 

Waar haal jij je kracht en motivatie vandaan?

Mijn kracht en motivatie haal ik uit verschillende bronnen. Ik krijg namelijk van heel wat mensen heel veel steun op verschillende gebieden. Ik ben mijn ouders, broer en zus heel dankbaar voor alles wat zij opofferen voor mij. Daarnaast krijg ik ook van andere mensen heel veel steun zoals familie, collega’s op het werk, supporters, de supportersclub, … Kortom heel veel mensen die veel betekenen voor mij maar ik haal ook veel kracht en motivatie uit mijn geloof.

Ik besef heel goed dat het leven meer voorstelt dan enkel sporten. Vandaar dat ik veldrijden ook echt zie als een hobby, maar ik zet mij er wel uiterst voor in omdat ik vind dat ik mijn talenten ten volle moet benutten. Het geloof is dus belangrijk voor mij en maakt mijn persoonlijkheid. Ik ben trouwens opgegroeid met dit geloof en met de Bijbel.

 

Welke offers moet je voor je sport brengen?

Hoh, offers… Ik kan stellen als je iets graag doet, dan voelt dat niet echt aan als een offer. Iemand die zijn sport serieus neemt die moet oefenen en zijn levenswijze aanpassen en goed zorgen voor zijn of haar lichaam zodat men goed kan presteren. Natuurlijk is het zo dat een deel van mijn sociaal leven erdoor bepaald word. Ik probeer dus om de dag voor een wedstrijd op tijd in bed te zitten en dus weggaan de avond ervoor zit er niet echt in, maar ik heb het hier zeker niet moeilijk mee. Uitgaan is helemaal mijn ding niet. Ik probeer ook gezond te eten, maar ik zie dit ook niet als een moeilijkheid. Het is gewoon een levenswijze. Kortom je moet wel wat disicpline hebben.

 

Je bent naar verluidt ook gelovig. Kan je daar wat meer over vertellen?

Ik ben inderdaad gelovig en dat heeft mij ook kracht niet alleen tijdens het sporten maar het bepaalt gewoon mijn leven. Zoals ik al eerder aangaf probeer ik mij volledig in te zetten in alles wat ik doe. Ik ben redelijk prestatiegericht en als ik iets doe dan wil er 100% voor gaan. Ik denk dat een belangrijk eigenschap is om zaken te bereiken in de sport, maar ook als leerkracht probeer ik mij volledig in te zetten voor mijn job.

Dus ik focus me zeker op doelen, maar ik probeer altijd voor ogen te houden dat het vergankelijk is. Sporten is leuk en leerzaam, maar het mag niet mijn identiteit worden. Een mooie tekst in de bijbel daarover staat in Galaten 2:

'Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven.'

 

Ga je regelmatig naar een kerk en is het een katholieke kerk?

Ik ga inderdaad regelmatig naar de Kerk, maar dit is niet naar de Katholieke Kerk. Ik ben namelijk Evangelisch Christen en dit wil dus zeggen dat ik geloof wat er in de Bijbel staat. Dit is de basis voor mijn leven en waarbij Jezus Christus dus mijn voorbeeld is.

De kerken waar ik naar toe gaan zijn dus anders dan de katholiek kerk. Wij zien een kerk of ook wel gemeente genoemd als een gemeenschap van Christenen die samen hun geloof beleven. Kortom elkaar liefhebben, voor elkaar zorgen, bemoedigen... doorheen het leven van elke dag. Elk met het goede dat Hij in ons heeft gelegd.

 

Tonen de mensen in je kerk begrip dat je in het veldritseizoen niet altijd naar de kerk kan gaan?

Ja, zeker hoor! Heel wat mensen zijn heel betrokken en vragen regelmatig hoe het gaat en volgen mijn resultaten op de voet. Soms vind ik het wel persoonlijk eens moeilijk dat er veel wedstrijden op zondag vallen, waardoor ik heel wat leuke diensten mis. Maar anderzijds denk ik dat God een plan heeft met mijn leven en dat Hij wil ik dat ik mijn talent gebruik om Hem eer te bewijzen.

 

Heb je een ervaring meegemaakt op training of in wedstrijd waar je de aanwezigheid van God voelde?

Ik heb niet echt een specifieke ervaring maar ik weet gewoon dat Hij altijd bij mij aanwezig is.

 

Ik veronderstel dat je niet sneller gaat fietsen als je in God gelooft, maar wat doet het dan wel met je?

Inderdaad, je gaat inderdaad niet plots sneller fietsen omdat je gelooft, maar het helpt mij wel. Voor mij heeft het zin aan mijn leven! Veldrijden is heel leuk en ik beleefde al heel wat leuke momenten dankzij deze sport. Ik geniet echt van mijn sport, maar het leven is natuurlijk meer dan enkel sporten.

Ik ben echt heel blij dat ik dit talent kreeg en natuurlijk is het leuk als het goed gaat en je leuke resultaten behaalt, maar het mag je identiteit niet bepalen. Misschien daarom dat ik er moeite mee heb om op een podium te staan omdat ik vind dat ik niet die eer verdien. Het geloof zorgt er ook voor dat ik alles beter kan relativeren.

 

Je gelooft dus dat God je dit talent gegeven heeft?

Inderdaad, ik zie mijn sport als een middel om God groot te maken. Ik kreeg dit talent hem van hem en probeer dit dan ook zo goed mogelijk te benutten. Ik probeer altijd het beste van mezelf te geven!

Ik heb een uniek talent gekregen, maar ik moet er wel keihard voor werken om resultaten te behalen. Zou God het leuk vinden als ik dat niet probeer te benutten? Waar je aanleg voor hebt, daar moet je naar mijn mening volledig voor inzetten. Soms denk ik dat topsport en geloof niet konden samengaan. Maar ik zie het nu meer en meer als een manier om God eer te geven. Ik ben er zeker van dat God een plan heeft met ieders leven en ik hoop op die manier een getuige te zijn voor anderen.”

 

Bid of lees je wel eens in je bijbel voor een wedstrijd?

Ja, zeker! Ik zal standaard altijd heel kort een moment stilte hebben voor de start. Ik vraag dan vooral om bescherming maar uit ook mijn dankbaarheid dat ik mag en kan sporten.

Ook in de Bijbel lezen staat regelmatig op de planning maar hier heb ik niet echt een vaste gewoonte in. Wel dankzij mijn smartphone kan ik heel gemakkelijk op vrije momenten eens de Bijbel raadplegen maar ik heb ook heel wat apps die ik gebruik met teksten en studies. Ook geloofsverhalen van medechristenen probeer ik regelmatig te lezen

En onlangs kreeg ik ook van iemand een Sportbijbel cadeau en daar lees ik iedere avond standaard een aantal stukjes uit voor het slapengaan. Kan ik iedereen aanraden omdat er heel wat teksten zijn die bemoedigend kunnen werken of zaken kunnen verduidelijken!

 

Heb je een bijbelvers of lied dat je persoonlijk aanspreekt?

Ik heb zeker een lied dat mij persoonlijk aanspreekt en dit was ook mijn dooplied. Het heeft een beetje aan hoe ik het leven aanzie. Ik wil namelijk graag met alles wat ik bereik een zegen kunnen zijn voor anderen. Mijn doel is om overal het goede in te zien of het goede proberen te doen. Het is dus zeker niet zo dat je mij als een engeltje moet zien want ik ben er mij zeker van bewust dat ik hier nog dagelijks in faal. Maar iedere dag krijg ik nieuwe kansen en die probeer ik te benutten.

Opwekking 710 zegen mij

(Tekst, muziek, arrangement: Gerrit Dekker, Hans Maat, engelse vertaling: Belinda van de Loo Copyrights/Uitgevers etc.: Unisong Music Publishers t/a HGJB Music, Hilversum, Holland)

Zegen mij op de weg die ik moet gaan

Zegen mij op de plek waar ik zal staan

Zegen mij in alles,

wat U van mij verlangt

O God zegen mij alle dagen lang!

Vader maak mij tot een zegen

Ga mij niet voorbij

Regen op mij met uw Geest Heer

Jezus kom tot mij

Als de Bron van leven

Die ontspringt diep in mij

Breng een stroom van zegen

Waarin U zelf steeds mooier wordt voor mij

Zegen ons waar we in geloof voor leven

Zegen ons waar we hoop en liefde geven

Zegen om de ander tot zegen te zijn!

O God zegen ons tot in eeuwigheid

Vader maak ons tot een zegen

Hier in de woestijn

Wachtend op Uw milde regen

Om zelf een bron te zijn

Met een hart vol vrede

Zijn wij zegenend nabij

Van uw liefde delend

Waarin wij zelf tot bron van zegen zijn

 

Als sporter heb je ook wel eens blessures. Je bent dan ook al een paar keer zwaar gevallen. Hoe ga je om met tegenslagen?

Inderdaad, ik heb ook wel al eens wat blessures gehad maar toch ben ik dankbaar en gezegend dat ik nog maar zo weinig ongelukken heb gehad en dat de schade altijd heel erg meeviel.

Zoals ik al eerder aangaf brak ik vorig seizoen in augustus mijn sleutelbeen op 3 plaatsen en een rib maar mede dankzij een hoge pijngrens zat ik na een 3-tal dagen al weer op de fiets. Ik ging ook dit seizoen behoorlijk hard onderuit tijdens een training waarbij mijn helm zelfs gebarsten was maar ook dan kon ik vrij snel weer nadien voluit fietsen. Ik ben er mij van bewust dat sporten risico’s inhoud en de ene sport al wat meer dan de andere, maar ik mag toch wel stellen dat ik al goed beschermd ben geweest. Je kan misschien stellen dat is gewoon geluk hebben, maar ik vat dit toch wel anders op. Ik voel me echt beschermd en gezegend! En als er iets gebeurt, dan ervaar ik de nodige kracht om telkens terug te revalideren en zo snel mogelijk weer te kunnen fietsen. Tegenslagen zijn niet leuk, maar je leert er ook soms uit.

 

Ben je dan wel eens boos of gefrustreerd op God waarom zoiets gebeurd of kan je het allemaal wel een plaats geven?

Ik probeer om zeker niet boos te zijn op God, maar ik kan wel soms streng zijn voor mezelf en dus boos zijn op mezelf. Als het bijvoorbeeld een keer tegenzit in de voorbereiding denk ik wel vaak dat het zo heeft moeten zijn. Misschien is zoiets een leermoment, iets waar je later weer gebruik van kunt maken.’ Deze manier van denken geeft mij toch wel rust. ‘Iemand anders blijft misschien erg gefrustreerd na tegenslagen, maar ik kan het op deze manier een plek geven en ik kan vaak wel weer snel vooruit kijken.’ Het geloof helpt men dan ook relativeren.

 

Is het soms moeilijk voor je om als enige christen in het veldritwereldje te vertoeven?

Ik weet niet of ik de enige Christen ben in het veldritwereldje, want het is namelijk niet zo eenvoudig om daar open voor uit te komen. Ook ik vind dit trouwens niet zo eenvoudig… en het is ook niet zo dat je daar meteen bij een gesprek aan de start bijvoorbeeld eventjes snel over praat. Maar ik probeer door mijn levenswijze anderen te inspireren. Het is dus niet zo dat ik mij zomaar laat doen, maar ik probeer wel niet mee te doen met vloeken ofzo. Wanneer ik onrecht wordt aangedaan, dan ga ik gewoon proberen te antwoorden met de pedalen. Je stopt beter daar energie in dan andere uit te schelden. Al ben ik ook maar een mens en kan ik ook in de fout gaan en daar voel ik mij dan nadien natuurlijk niet goed bij.

Ik kreeg onlangs ook nog een artikel van een collega over Anna van de Breggen. In dat artikel getuigde ze over dat ze haar talent van God kreeg. Ook Marianne Vos zou gelovig zijn. Ik zou het wel leuk vinden om hen eens een persoonlijke babbel te hebben over topsport en geloof… Ik denk dat dit heel verrijkend kan zijn!

Dus voor mij is de liefde van God het belang van het leven, en dat proberen projecteren op mijn leven en medemens. Dan is topsport inderdaad niet de meest logische keuze, want het kan hard zijn. Maar ik zie het wel als een uitdaging om te proberen daarin de juiste weg te vinden. Dat mijn naaste familie ook Christenen zijn is natuurlijk ook een meerwaarde hierin. 

In de topsport gaat het altijd om resultaat, maar ik vind sportiviteit ook belangrijk. Je kan toch niet volledig genieten van een overwinning als je die niet eerlijk behaalde. Maar nog belangrijker vind ik hoe je in het leven staat, hoe je je gedraagt ten opzichte van anderen.

 

Zou je een leven zonder Jezus kunnen voorstellen?

Neen, zo een leven wil ik mij helemaal niet voorstellen. Ik kan me dat trouwens helemaal niet voorstellen daar ik ben opgegroeid in een Christelijk gezin. Ik ben daar enorm dankbaar voor!